Als een patiënt na een lange (om)weg uiteindelijk bij een alternatief genezer terecht komt is dat verstandelijk en gevoelsmatig een hele ommekeer. De alternatieve genezer(es) gaat namelijk van geheel andere waarden uit en heeft een totaal andere aanpak om tot genezing van haar of zijn patiënt te komen. In principe is iedereen opgevoed in en met allopathische waarden:
maagpijn = maagpoeder, hoofdpijn = hoofdpijnpil, zenuwen = valium, ontsteking = antibioticum.

Een totaal behandeling komt hierbij niet van pas. Bij een totaal onderzoek in een ziekenhuis wordt alles apart onderzocht, er is bijna geen coördinatie tussen de specialismen onderling. De ene specialist onder¬zoekt oren, bijholten, keel de ander maag/darm of hart.

De alternatieve genezer is geïnteresseerd in de totale mens en vindt dat de hoofd- of maagpijn voortkomt uit andere gedeelten van het systeem. De patiënt die opgegroeid is in de allopathische denkwijze moet nu anders leren denken en een andere benadering volgen wil hij of zij het volle profijt ervaren van de alternatieve behandeling.

Maar die grote groep mensen met hun ‘vage’ klachten, onverklaarbare pijnen en vele vragen! Wat moet je er van denken als is vastgesteld dat bloed, ontlasting, of urine ‘goed’ is en de allopathische genezer geen afwijkingen gevonden heeft? Daar sta je dan weer buiten op de ziekenhuisstoep met de woorden naklinkend in de oren “Gefeliciteerd mevrouw/mijnheer u bent kerngezond !” Het is toch geen wonder dat je dan na enige totaalonderzoeken, met de nog steeds bestaande klachten, volkomen gedesillusioneerd, bij de alternatieve genezer terecht komt?

Bij de alternatieve genezer horen deze mensen dan, dat de lever en/of nieren niet goed functioneren waardoor die vasthoudende migraine of hoofdpijn heeft kunnen ontstaan. Verder krijgt de patiënt van de alternatieve genezer te horen dat lever, nieren, darmen, of alvleesklier gestimuleerd dienen te worden om de afvalstoffen te verwijderen omdat die het lichaam langzaam maar zeker vergiftigen. Ook wordt de patiënt bijvoorbeeld vertelt dat hij of zij aan urinezurediathese (spier-gewrichtsklachten) lijdt terwijl de allopathische arts met stelligheid beweerde dat patiënt geen reuma of iets dergelijks heeft.

Deze patiënt(en) kunnen het dan terecht niet meer volgen. Want de dokter zei dat er niets aan mij mankeert en die alternatieve genezer beweert dat ik van alles mankeer! Deze Babylonische spraakverwarring kon alleen maar ontstaan omdat er met twee maten gemeten wordt.

De allopathische of additieve genezer heeft geheel andere waarden om mee te werken dan de alternatieve genezer. Als de alternatieve genezer tegen je zegt dat dit of dat niet goed functioneert raak dan niet direct in paniek. Hol niet meteen terug naar huisarts of specialist om alles opnieuw te laten controleren.

De alternatieve genezer gaat uit van energiestromen in het lichaam en bewerkt deze energie om weer balans te verkrijgen in het gehele lichaam. Als een mens pijn heeft of zich niet goed voelt is daar een reden voor ook als het spanning of psychisch is. Zelfs dan is het nog een gegronde klacht! Niemand ontkomt aan spanningen. Spanningen en druk kunnen nooit helemaal uit de weg gegaan worden.

Normaal gesproken kan een gezond lichaam dit alles zelf hanteren, als het niet te lang blijft doorgaan. Gebeurt dit wel, dan hoopt de spanning zich voelbaar op. Niet meetbaar en zonder uiterlijke zichtbare gevolgen. De homeopaat, geestelijk genezer of acupuncturist kan dit, in tegenstelling tot de allopathische geneeskunde, wel constateren en zal proberen het evenwicht in de spanningsvelden te herstellen. Zo kan voorkomen worden dat een ziekte de diepere lagen van de ziel of lichaam bereikt. De ziekte wordt in een vroeg stadium een halt toegeroepen. Elke ziekte begint met een verstoord energiepatroon dat op de duur blijvende stoornissen en orgaandefecten oplevert.

Homeopathische medicijnen zijn niets meer of minder dan op de persoon gerichte energietrillingen behorende bij de juiste symptomen en daardoor voor genezing zorgdragend. Als het juiste middel niet wordt gevonden treedt er geen herstel of verbetering op. Homeopathische geneesmiddelen hebben geen bijwerkingen zoals de allopathische geneesmiddelen. Wel kunnen homeopathische geneesmiddelen verergeringen oproepen van het ziektebeeld.

Een verergering houdt in dat de homeopaat het juiste geneesmiddel heeft gevonden maar dat de dosering of potentie gewijzigd dient te worden. Dosering en potentie zijn namelijk zeer individueel. Een verergering wil eveneens zeggen dat patiënt op de duur zal genezen. Ook hier gelden weer andere regels dan in de allopathie waar naar behoefte hogere doseringen ingenomen worden als de klachten niet verdwijnen en waar direct gestopt dient te worden met innemen als de klachten verergeren. De allopathische arts gaat dan onmiddellijk over op een ander geneesmiddel.

De homeopaat ervaart een verergering als ‘steek de vlag maar uit’ en geeft soms ook opdracht om tijdelijk met het homeopathische geneesmiddel te stoppen. Het stoppen met innemen is hier gebaseerd op het feit dat de homeopaat het niet nodig vindt dat de patiënt te lang in een verergering blijft ‘hangen.’

Homeopathie is niet iets wat zo maar ‘even’ gedaan kan worden, het is net als met magnetiseren een groeiproces dat opgebouwd moet worden vanuit een diep filosofische ondergrond en alleen succesvol kan zijn met de volle inzet van de patiënt. Daarmee wordt niet bedoeld dat de patiënt in de behandeling moet te geloven, zeker niet! Kinderen en dieren worden ook genezen door homeopathie en magnetiseren en geloven toch ook niet?

De alternatieve genezer versus de allopathie is geen vorm van concurrentie maar een zekere aanvulling van elkaars mankementen. Als geen ander weten alternatieve genezers hoe zwaar en moeilijk het beroep van arts en specialist kan zijn.